Życie jest trudne I

Życie jest trudne I

Cześć! 

Dziś dodaję pierwszy rozdział mojego opowiadania pt. „Życie jest trudne”. 

Mam nadzieję, że Wam się spodoba i zapraszam do komentowania.

Był lipiec. Piękny słoneczny dzień. Szła przez park piękna, 25 letnia kobieta. Niestety jej nastrój nie pasował do tej pogody. Wczoraj rozstała się ze swoim narzeczonym. Tworzyli naprawdę zgraną parę i bardzo się kochali. Przynajmniej tak jej się wydawało. 

Z Piotrem znali się od liceum. Poznała go na imprezie urodzinowej swojej najlepszej przyjaciółki Doroty. Później on dołączył do ich klasy i razem chodzili do szkoły. Świetnie się dogadywali i miło spędzali razem czas. Już po miesiącu zaczęli ze sobą chodzić. Rodzina Uli, a właściwie jej ojciec bardzo się cieszył, że jego córka wreszcie kogoś sobie znalazła. Nareszcie odżyła po śmierci swojej mamy i nie myślała tylko o swoim młodszym rodzeństwie. 

Po maturze Ula wybrała studia ekonomiczne, z kolei Piotr wybrał medycynę. Postanowili również ze sobą zamieszkać. Wynajęli niewielki mieszkanie niedaleko centrum Warszawy. Żyli skromnie. Ula wprawdzie dostawała od ojca pieniądze, ale nie było ich dużo. Rodzice Piotra również pomagali im finansowo. 

Po skończeniu studiów Piotr znalazł pracę w jednym z warszawskich szpitali. Starsi lekarze bardzo go cenili. Początek jego kariery zapowiadał się naprawdę świetnie. Ula zaczęła pracować w Deutsche Banku jako sekretarka. Nie była to praca jej marzeń. Zawsze marzyła o stanowisku dyrektora finansowego w jakiejś dużej firmie, ale na razie musiała się tym zadowolić. 

Miesiąc temu Piotr zabrał swoją dziewczynę na romantyczny weekend do Paryża. Właśnie wtedy postanowił jej się oświadczyć, a ona odpowiedziała „tak”. Niestety od tego czasu ich relacje znacznie się ochłodziły. Sosnowski nie traktował jej już tak jak dawniej. Co raz później wracał do domu. Tłumaczył się, że dostaje więcej dyżurów w szpitalu, albo że lekarze dają mu szansę asystować w ważnych operacjach, przy których może się dużo nauczyć. Do zbliżeń również już nie dochodziło. Piotr wymigiwał się zmęczeniem, lub że musi jutro wcześnie wstać. 

Wczoraj kiedy wracała z zakupów, zobaczyła swojego narzeczonego całującego się z piękną i atrakcyjną blondynką. Nie chciała tego oglądać i szybko wróciła do domu. Ta sytuacja wszystko jej uświadomiła. To przez to Sosnowski zachowywał się tak dziwnie. Gdy Piotr wrócił do domu, nie chciała słuchać jego wyjaśnień. Kazała spakować mu swoje rzeczy i wyprowadzić się z mieszkania. Nie chciała go już więcej widzieć. Była na niego zła. 

Wracała właśnie z pracy. Te dzień był dla niej naprawdę męczący. Szła przez park i myślała co będzie dalej. Postanowiła, że nie będzie płakać z powodu rozstania. Wiedziała, że Piotr nie jest tego wart. Była bardzo zamyślona i nawet nie zauważyła przystojnego bruneta, który szedł w jej kierunku.